КАКО НАСТАНА „PARANOID“ – СЛУЧАЈНОСТА ШТО СТАНА ЛЕГЕНДА!

foto/NPR

Со заминувањето на Ози Озборн, музичкиот свет не изгуби само легенда – туку дел од своето срце. Човекот кој стоеше на фронтот на „Блек сабат“ и го обликуваше звукот на една цела епоха, зад себе остави наследство што ќе одекнува уште долго. Во тој лавиринт од темни рифови, бунтовнички стихови и неуморен бунт, еден наслов засекогаш ќе остане симбол на сè што претставуваше Озборн – „Paranoid“.

Напишана за рекордни дваесетина минути во едно лондонско студио во 1970 година, оваа песна не само што го дефинираше звукот на албумот, туку и отвори ново поглавје во историјата на рок-музиката. Продуцентот Роџер Бејн, барајќи едноставно дополнување за албумот, несвесно иницираше создавање на химна што и денес, повеќе од половина век подоцна, има над 330 милиони прегледи на Јутјуб и важи за една од најмоќните рок-композиции на сите времиња.

„Paranoid“ беше експлозија од енергија – кратка, интензивна, со риф што се лепи за коските. Иако се роди како „резервна песна“, толку силно го погоди пулсот на публиката што стана централниот сингл, а самиот албум беше преименуван по неа.

Но зад тој брз ритам се криеше нешто многу подлабоко. Текстот – мрачен, искрен, вознемирувачки – откриваше внатрешниот свет на човек во борба со психички демони. Стихот „I tell you to enjoy life / I wish I could but it’s too late“ сè уште одекнува во умовите на милиони фанови како болен крик на лична вистина.

Басистот Гизер Батлер, автор на стиховите, подоцна изјави дека не страдал од параноја, но го користел тој термин како симбол за ментална нестабилност – нешто што многумина се препознаа во тоа време на бунт, војни и внатрешни превирања.

„Paranoid“ не личеше на ништо што „Блек сабат“ дотогаш создавале – песната беше поедноставна, побрза, подостапна. Но токму таа едноставност ја направи безвременска. Одбегнувана од некои критичари на почетокот, денес е ставена рамо до рамо со рок класиците како „Smoke on the Water“, како риф кој ги дефинирал генерациите што дојдоа.

Оваа песна го донесе првиот голем успех на „Блек сабат“ – четврто место на британските топ-листи, милионски продажби на албумот и, што е најважно, зацврстување на нивниот статус како пионери на хеви-металот.